การกำหนดรู้หรือมีสติหรือทำสมาธิประเภทสมาธิเคลื่อนที่ ซึ่งไม่ใช่การนั่งหลับตาเบาๆ และเกาะเกี่ยวลมหายใจเข้าออกอย่างที่เข้าใจกันโดยทั่วไป แต่มีลักษณะเป็นการประยุกต์ใช้ในการทำการใดๆให้สุขและพัฒนาปัญญา ซึ่งก็คือการมีสติหรือทำสมาธิจนเกิดภาวะอารมณ์ตั้งมั่นจนรู้ลมหายใจเข้าออกผ่านรูจมูก และในขณะเดียวกันก็พัฒนาหน้างานหรือสิ่งที่เราทำการอยู่หรือมีลำดับการเกิดห้าสิ่งขึ้นคือ สติ สมาธิ อารมณ์ ลมหายใจ และปัญญา
ตัวอย่างหนึ่งของการเกิดสมาธิเช่น การฟังเพลง ดูละคร ดูทีวี หรือทำในสิ่งที่ชอบ จิตจะตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์แห่งการนั้น ไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดซึ่งก็มีลักษณะเดียวกับการทำการใดๆ ให้มีสติหรือสมาธิจนเกิดอารมณ์ตั้งมั่นในสิ่งที่กำลังทำหรือสัมผัสนั้น และเหตุที่ต้องรู้ลมหายใจเข้าออกเนื่องจากต้องการ ไม่ให้ร่างกายเหน็ดเหนื่อยซึ่งจุดนี้เรียกว่า การกำหนดการเคลื่อนไหวของร่างกาย ให้เป็นจังหวะสัมพันธ์กับลมหายใจเข้า และหายใจออก เช่น ออกแรงยกของ บิดผ้า ขุดดิน ถางหญ้า หรือออกแรงกระทำใดๆต่อวัตถุหรือแม้แต่วิ่งออกกำลังกาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น