วันอังคารที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2558

สมาธิเคลื่อนที่กับข้อคิดข้อธรรม ๘



๑.เหรียญนี้ยิงไม่ออก ตะกรุดนี้ฟันไม่เข้า ยันต์นี้คุ้มภัยพ้นภัย คำหมากนี้ก็ไม่ตายแล้วอุบัติเหตุ โรคภัยหรือยาพิษ.......ไม่ตายหรือ ผู้ทำผู้ปลุกผู้เสกจะไม่ตายหรือ ไปอยู่ไหนแล้ว บอกความจริงแก่ลูกแก่หลานได้แล้ว ลืมผม ขน เล็บ ฟัน หนังแล้วหรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาไปไหนแล้ว ......เอาน้ำเต้า นางกวัก ชูชก ดีไหมจะได้รวยๆ เฮงๆๆ วัตถุเช่นว่านั้น ดี แต่อย่าติดอย่าหลงอย่าเมา เดี๋ยวไปไม่ได้จะจมอยู่ตรงนั้น

๒.หาสุขจากวัตถุ หาสุขจากเอกลาภ หาสุขจากเนื้อ หนัง ผม ขน(อุยๆ) เล็บ....เจ็บตาย เหนื่อยตาย ทุกข์ตาย หาตาย วันนี้ไม่เจ็บ มันๆ ถูกสุขหลอกไปหาทุกข์ เวลาก็จะหมด จัดการไม่ทัน ทุคติมีหวัง ไม่เมาไม่จมไม่หลง ไม่ติดในภพภูมิ เยี่ยมจริง

๓.ธรรมะเป็นกฎธรรมชาติเป็นจริงทั้งในและนอกโลกแห่งกาลเวลาอนันต์หรืออสงไขย ภพที่เห็นที่อยู่เหมือนหนึ่งเราเดินได้เพียงก้าวเดียวในสังสารวัฏ สิ่งที่มีที่เป็นที่ได้คือ ไอติม สมบัติและสถานะกำลังเสื่อมและจาก ทั้งเวลาก็กำลังใกล้จะหมดยังไม่ตื่นไม่เตรียมอีกหรือ เตรียมรับความพลัดพราก มนุษย์ โลก จักรวาล จิต เชื่อพระพุทธเจ้าสักทีได้ไหม

๔.แบกขันธ์ ๕ ก็หนักแล้ว มาแบกบ้าน แบกรถ แบกสมบัติ แบกชื่อ แบกหน้า...แบกตัวตนอีก เหนื่อยตาย แม้จะเดินออกจากโลกร่างพังแล้วก็ยังแบกทำไมระลึกไม่ได้มีสิ่งใดมาปิดกั้นหรือเกาะกินจิตใจถึงขนาดนี้

๕.ตำแหน่งงานบ่งชี้คุณสมบัติเป็นสมมุติของมนุษย์โลกแห่งกาลเวลาและสถานที่หรือชุมชนหนึ่งๆบนผิวโลกที่เกิดขึ้นแล้วดับไปสิ้นไปหายไปหาได้ใช่เป็นจริงเชิงสมมุติและธรรมไม่เพราะมนุษย์มีกิเลสมีหลอกและเบียดเบียนเป็นธรรมดาธรรมชาติ พิจารณาตนเห็นตน เห็นผู้อื่น เห็นแจ้งจริง พิจารณาตนให้มากคนอื่นชั่งเขา

๖.ธรรมแท้ละกิเลส(เพียรถอนกิเลส) ธรรมวิเศษดับเย็น(เจริญกุศล ละอกุศล) ธรรมธรรมดา ไหว้พระ สวดมนต์ ตักบาตร ทำวัตรเช้าเย็น ทำสมาธิ ธรรมเทียมก็ปลุกเสกเป่าพ่นท่องสวดเจิม เลิกหลอกลูกหลอกหลานได้แล้ว งงจนจมติด ธรรมปลอมทำให้ไม่เข้าถึงพระธรรมยึดตัวยึดตนยึดคนยึดธาตุ

๗.เมื่อได้ขึ้นสู่เมรุ สภาพการยื้อแย่ง แข่งขัน ความวุ่นวายทั้งหลายทั้งปวงก็ปิดฉากภพนี้ลง ที่อยู่ก็ดิ้นรนกันไป แสวงหากันไป แบกหรือประกันกันไป ยังไม่เจ็บใช่ไหม

๘.เมื่อหยุดใจไม่ได้ ร่างกายก็จะหยุดให้ แล้วจะฝืนใจ  บังคับจิตใจก็จะเศร้าหมองทุคติเป็นอันต้องหวัง จบไม่สวยภูมิต่ำ อันตราย

๙.ใจขาดธรรมดั่งปลาขาดน้ำ ชีวิตจริงไม่สุข เปลือกนอกดูดี รวยจนทุกข์หมด เพียงแต่ทุกข์คนละแบบ เวลาใกล้จะหมดแล้ว เตรียมทิ้ง...

๑๐.คนมีทั้งหยาบทั้งละเอียด อยู่กับคนหยาบถูกกระทบถูกเบียดเบียนธรรมดา เช่น อยู่กับคนขี้เกียจ คนไม่มีความรับผิดชอบ คนดีแต่ปาก เก่งแต่ปาก รู้หัวข้อแต่ไม่รู้ไม่รายละเอียด ไม่เคยทำงาน ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยสูญเสีย อยู่ร่วมด้วยกรรม ถ้าเป็นลูกเป็นหลานเป็นเพื่อน ก็เป็นลูกเวรหลานเวรเพื่อนเวร ชีวิตมีแต่เวร เวร มนุษย์สัตว์ต่างด้วยอุปนิสัยและสติปัญญา เช่นนั้นเอง มันเป็นคุณสมบัติ

๑๑.ไม่คบคนพาล คบบัณฑิต อยู่กับผู้ไม่มีศีลไม่มีธรรมเดี๋ยวก็เจ็บตัว เสียตัว หมดตัว(เสียตัวเสียใจหรือคับแค้นใจ)

๑๒.คนไม่มีธรรมขาดธรรมแห่งอำนาจ ชีวิตจริงไม่สุข ระแวงเพราะทำเขาไว้เยอะหาคนที่จริงใจด้วยก็ยากที่เดินตามเข้าใกล้ก็หวังจะได้เท่านั้น สุดท้ายไปคนเดียว เจ็บคนเดียว รับเต็มๆ กิเลส กรรม วิบาก สำเร็จเอกลาภชาตินี้ภพนี้แต่ไม่คำนึงภพภูมิถัดไป อันตราย ระวังเป็นผีร้องไห้

๑๓.ตักบาตรยังโลภ สวดมนต์ขอหวยนั่งสมาธิเพียงท่ากรวดน้ำทำอากา ยกมือไหว้พระธรรมะไม่มี แต่ยังดียังดี สติ จิต ธรรม

๑๔.ธรรมะไม่ได้อยู่ที่การเอาปิ่นโตไปถวาย ตักบาตร ทำวัตรเช้าเย็น หรือที่บทสวดแต่เป็นเพียงพื้นธรรม มนุษย์เป็นสัตว์บำเพ็ญ ฝึกกายมีศีล ฝึกสติมีธรรม สติไม่ฝึกไม่ได้ พระองค์ทรงเพียงชี้บอกทาง(มรรค ๘)

๑๕.อาชีพไม่ชอบ กระทำไม่ชอบ นั่งสมาธิประโยชน์น้อยมากๆ นั่งได้หรือสติตั้งหรือ จิตส่งออกไปทั่ว

๑๖.แผนซ่อมบำรุงและทุนเข้าประชันสิ่งมีสิ่งเป็นกับร่างที่กำลังเสื่อมจะสอนความเจ็บและสภาพบีบคั้นจนเห็นทุกข์โทษภัย เมื่อมากขึ้นเรื่อยๆจะรู้สึกจะเห็นจะระลึกได้จะเดินออกมา ติดสุขไม่เห็นธรรม

๑๗.ถูกกฎหมายแต่ไม่ถูกธรรม เสื่อม ไม่ถูกกฎหมายแต่ถูกธรรมยังพอมีธรรมแห่งอำนาจ แต่ถ้าถูกกฎหมายถูกธรรม ธรรมแห่งอำนาจเต็มๆ

๑๘.ยังเสกสวดเป่าพ่นท่องอีกหรือ ยังไม่เลิกหลอกลูกหลอกหลานอีกหรือ ดับทุกข์ได้จริงหรือ...เป็นอุบายให้ลูกให้หลานได้เข้าถึงเนื้อธรรมเถอะ.... เย ธัมมา เหตุ.......วาที มหาสมโณ

๑๙.เวลาเหลือน้อยลงทุกๆวัน จะได้สิ่งใดมาก็ต้องเตรียมจากสิ่งนั้น สะสมมาทั้งชีวิต ครั้นเมื่อจากก็เสียดาย มีมากต้องรักษา มีปัญหาเวลาไป จิตไม่สงบ

๒๐.เราคืออนุภาคของโลกถูกอุปโลกน์ขึ้นแล้วก็ดับ เมื่อวานเดือนที่แล้วปีที่แล้วได้ผ่านไปแล้วได้ตายไปแล้ว เหลือแต่สัญญา เราไหลเลื่อนไปตามเวลา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่ของของตน เพียงมีตัวชั่งขณะหนึ่งที่กำลังเปลี่ยนแปร ยึดสิ่งใดสิ่งนั้นก็ดับก็พังก็ฉิบหาย ธรรมที่พึ่งแห่งจิต หากินเบาๆใจสบาย ทางหนึ่งแสวงหาเอกลาภอีกทางหนึ่งนิพพาน

๒๑.เมื่อเป็นหนี้แล้วก็ถูกขังเป็นทุกข์ในโลก วัตถุทำร้ายจิตวิญญาณ ไม่มีหนี้แต่ติดใจในเอกลาภก็ยาว ท่องไปเถอะในสังสารวัฏ

๒๒.ประโยชน์ของการหากินเบาๆ ทุกข์โทษภัยจะน้อยมาก สบายๆ ไปสู่ภูมิภพที่ดี มีเหตุเข้ากระแสอริยะถ้าศีลบริบูรณ์และเห็นไตรลักษณ์สักนิดหนึ่ง....มนุษย์อายุไม่ยืน มีอะไรก็จากสิ่งนั้นเมื่อยังไม่จากเตรียมแผนซ่อม

๒๓.มนุษย์เป็นสัตว์บำเพ็ญ ปรับเปลี่ยนภูมิภพหรือออกจากสังสารวัฏได้

๒๔.งานชีวิตคือ การเรียนรู้ฝึกฝนอบรมบ่ออินทรีย์ให้แก่เพื่อภพภูมิที่ดีหรือเข้ากระแสอริยะ หาใช่แสวงหาเอกลาภหรือจ้องอยู่บนโลกไม่ มนุษย์อายุไม่ยืนแต่ก็ต้องหากิน แต่ถ้ากินตามเหตุตามปัจจัยตามครรลองตามกำลังตามธรรมเมื่อแตกดับก็สบายๆ ไปงามสุคติมีหวังได้

๒๕.วัตถุมิใช่บ่อเกิดแห่งความสุขเป็นสุขที่ไม่สงบจิตผูกต้องห่วงป้องกันกังวล ผู้มีมากระวัง ถูกแย่งถูกปล้น น้ำท่วม....ไฟไหม้หรือเสื่อมแปรไปเองหรือเราจากมันไป ผู้ไม่มีแล้วดิ้นร้นจนมีระวัง ถูกวัตถุนั้นทำร้ายจิตวิญญาณจนเครียดถึงกับดับร่างตนและผู้อื่นหรือก่อเวรสร้างภพสร้างชาติ เวลาเหลือน้อยหากินเบาๆ สบายๆ

๒๖.ทำกรรมเช่นใดใจก็ปรุงแต่งเช่นนั้น มีงานไม่ทำดองงานจิตไม่โปร่ง วิตก ไม่มีงานจิตฟุ้งอยากเดี๋ยวก็บาดเจ็บ

๒๗.ชีวิตหลังเกษียณที่แท้จริงคือ ต้องเตรียมการตายและรักษาร่างขั้นสูงสุด หยุดใจที่ปรารถนาถ้ามีสัญญากรรมที่หลอนก็แผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลเตือนจิตปลอบจิตบ่อยๆ แล้วจะไปสบายจิตอิสระเพราะไม่ผูกอยู่กับวัตถุกับโลก เรื่องการกินการอยู่ไม่ต้องกังวลคนแก่กินและใช้น้อยเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ หมูหรืออาหารบางชนิดก็กินไม่ได้ เคี้ยวก็ไม่ได้เช่นคะน้า โรคต่างๆจะมาช่วยกันรุมล้อมช่วยจำกัดการกินจนกินอาจได้ของเหลว น้ำ แม้อากาศก็จะหายใจไม่เข้าหรือลำบาก ส่วนร่างแต่งฉาบให้งามก็ไม่มีใครหลง ต้องจบ

๒๘.ผู้ทำบาปย่อมเดือนร้อนเพราะการกระทำตน ระวัง สัญญา คนเศร้าเพราะอดีตมีมากเจ็บเพราะอดีตมีมากๆ วันนี้ไม่เจ็บ วันหน้าเจ็บ ไม่เป็นผีร้องไห้นะ

๒๙.โลกนี้ยุติธรรมแล้วแต่มนุษย์ด้วยกันไม่ยุติธรรม ไม่เป็นธรรมเพราะต่างด้วยภูมิจิตอุปนิสัยสติปัญญาที่ทำบาปเพราะเห็นแก่กินแก่ได้แก่พวกแก่เอกลาภแก่ความสะดวกสบายเพียงภพนี้ชาตินี้จนไม่เห็นความจริงและจิตหรือโลกภายใน ละบาปดีกว่าเพราะต่างก็หาความสงบ ภพภูมิหน้ามีจริง ได้มาแล้วตายอยู่ก็ประชันไม่ทุกข์หรือ

๓๐.อายุเหลือน้อย เวลามีจำกัด สังขารก็เสื่อม สุขภาพก็แย่ โรคประจำตัวก็มี ลูกยังเด็กยังเลี้ยง เมียก็ยังสาวหรือป่วยกิจการที่ไม่เที่ยง ทั้งภาระหนี้สินแล้วจะจบยังไง พึ่งธรรมทันหรือ จะสู้อีกหรือ.....หยุดวันนี้ยังทัน ผ่อนหนักเป็นเบาเพื่อภูมิภพที่ดี

๓๑.อายุน้อยต้องฝึกกาย อายุมากต้องฝึกใจ หากินมากหากินนานประโยชน์น้อย เตรียมเดินทางดีกว่า เวลาเหลือน้อยลงทุกขณะๆ

๓๒.รู้ตายรู้ดับ สบายๆ ไม่รู้ตายไม่รู้ดับ หากินตายเหนื่อยตาย มนุษย์มีเวลาน้อย สะสมบุญมากๆ

๓๓.คนมีปัญญาไม่สร้างปัญหาแต่เป็นมันสมองดับหรือบรรเทาทุกข์ตนทุกผู้อื่นและทุกข์ส่วนร่วมลงได้

๓๔.เมื่อติดใจก็ดิ้นรน ความวุ้นวายก็ตามมามีทั้งเจ็บทั้งฮา แต่สุดท้ายก็เจ็บจมจบออกไม่ได้ ติดอยู่สังสารวัฏฏ์

๓๕.เมื่อเจ็บมากๆ,เหนื่อยมากๆ,เสียหายมากๆ,ผิดหวังเสียใจมากๆหรือทุกข์ให้มากๆจะได้เห็นทุกข์ได้ชัดและเร็วขึ้น คนส่วนใหญ่จะเห็นทุกข์เมื่อมีความถี่ในการถูกระทบสูงและหรือแรง หรือแรงๆ ไม่เจ็บไม่จำ แม้อายุมากก็หาได้เห็นไม่เนื่องจากถูกย้อมมาอย่างยาวนานเป็นอนันต์ เช่น กิเลสมาร ภพที่ดำรงอยู่ วิถี ระบบคิดทำให้เมาโลกหลงโลกติดโลก คนไม่เห็นทุกข์เจ็บตาย ทุกข์ตาย ตาย... ผู้รู้ทางรู้วิธีรู้จัดการก็ยังทุกข์ ไม่รู้ก็รับเต็มๆ แต่ถ้ามีสิ่งเกื้อกูลหรือเหตุปัจจัยดีตลอดต่อเนื่องและยินดีในสุขก็จะเมาโลก หลงโลกเป็นผลร้ายต่อภูมิภพถัดๆไป (สุขมากไม่อยากตาย เมื่อถึงคราวต้องตายประสาทเสียมากๆ จิตจะเศร้าหมองทุคติอันมีหวังได้)

๓๖.ภาวนามา ๑๐ ปี บวชมาก็ ๑๐ ปี ยังเหมือนเดิมไม่พัฒนา โง่และถ้าจิตมีอิจฉาริษยาพยาบาทอาฆาตก็ยังเป็นโจรอยู่ มโนธรรมไม่มี เสียธรรม ชีวิตโมฆะ เบาอยากเบาโกรธให้ได้เพื่อภพภูมิที่ดีเดี๋ยวก็ได้ตายแล้ว เวลามีน้อย โกรธเขาเราร้อนๆ

๓๗.อายุก็มาก สังขารก็เสื่อม โรคภัยก็มี แรงกำลังก็น้อย ทรัพย์สมบัติก็เยอะแยะ ยังงกอีก ยังสะสมอีก จะเดินทางอยู่แล้ว ยังโง่ทำบาปอะไรมาปิดกั้น โปรดไม่ได้ ปล่อยตาย มันเป็นกรรมของสัตว์

๓๘.เปรตไม่รู้จักอิ่ม คนไม่รู้จักพอ เหนื่อยตายเลยทั้งที่จะตายหรือเวลาใกล้จะหมด เมาหลงจมกับภพเวียนเกิดไปเรื่อย

๓๙.ทำอะไรใจมันรู้ จิตปรุงแต่งนึกคิดไม่หยุดไม่สงบ

๔๐.จะดับอยู่แล้วยังเมากับสมบัติ กับเกียรติ กับลูก กับหลาน ชั่งมืดบอด

๔๑.ถ้าบอกและเตือนเขาแล้ว และเปลี่ยนเขาไม่ได้ก็ให้ความเจ็บ ความเหนื่อย ความเสียหาย ความสูญเสีย และความตายสอนเขาไปเรื่อยๆ ปล่อยให้ตายไป ให้ชะตา วิบากจัดการ ไม่ต้องซ้ำเติม เขาทุกข์อยู่แล้ว ผู้อ่อนน้อมเข้าถึงธรรม

๔๒.สร้างเหตุดีๆอยู่สบาย(เว้นแต่มีวิบาก) ไปก็สบาย อย่าไปสร้างทุกข์ให้แก่ใคร



                             โดย พ.ต.ท.สุรเดช ผะอบทิพย์

                                      ๒๒ กันยายน ๒๕๕๘

บทความที่ได้รับความนิยม