ลักษณะหนึ่งของจิตคือ จะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงและไม่เกาะเกี่ยวกับสิ่งใดๆ ในปัจจุบันที่เรากำลังสัมผัสหรือทำการอยู่(ล้างหน้า แปรงฟัน ขับรถ อ่านและเขียนหนังสือ)อย่างมั่นคง แต่จิตจะชอบเคลื่อนที่ซ้ำแนวเดิม และเป็นวงกลมหรือส่วนหนึ่งของวงกลม เมื่อจิตเป็นเช่นว่านี้ เราต้องเข้าไปกำหนด จัดการควบคุมและกำกับจิตซึ่งทางพุทธเรียกว่า สติ สมาธิ อารมณ์ หรือทำให้จิตอยู่กับตัว
การข้าไปกำหนด จัดการจิตเช่นว่านี้ จะทำให้จิตมีพลังหรือกำลัง ไม่ถูกถูกลดทอน หรืออ่อนกำลังลงอันเกิดเนื่องมากจากการคิดเรื่อง อดีตอนาคต ความฝัน หนี้สิน ความป่วยเจ็บ
บางคนคิดแล้ว ทุกข์/เหนื่อย คิดไปก็ไม่ได้ประโยชน์รังแต่จะทำให้จิตเจ็บซ้ำบ่อยๆ หรือซึ่งแม้แต่ล้างหน้า ฟอกสบู่ ล้างรถ ล้างจาน ซักผ้า จิตก็ยังเจ็บเนื่องจากจิตอยากให้เสร็จเร็วๆในวันหนึ่งๆ ผลรวมของจิตที่เจ็บจะมีปริมาณมากและจะมากขึ้นเรื่อยๆไปตามกาลเวลา
ดังนั้นสภาพแห่งจิตหรืออาการแห่งใจนั้นจะปรากฏส่งผ่านให้เห็นบนใบหน้าของเราโดยเฉพาะที่ดวงตา (ผ่อง เศร้าหมอง ดำ เครียด เหี้ยม เจ้าเล่ห์)
เมื่อจิตมีพลังแล้วจะทำให้การงานหรือการทำการใดๆจะสำเร็จได้ดี เรียนหนังสือก็เรียน เก่ง ขับรถก็ไม่ตาย รอคอยก็ไม่เบื่อหน่าย งานหนักก็ไม่เหนื่อย งานเบาก็หายไป เห็นตัวหนังสือมากก็ไม่เหนื่อย เขียนหนังสือก็ไม่เหนื่อย
เมื่อจิตมีพลังแล้วจะทำให้การงานหรือการทำการใดๆจะสำเร็จได้ดี เรียนหนังสือก็เรียน เก่ง ขับรถก็ไม่ตาย รอคอยก็ไม่เบื่อหน่าย งานหนักก็ไม่เหนื่อย งานเบาก็หายไป เห็นตัวหนังสือมากก็ไม่เหนื่อย เขียนหนังสือก็ไม่เหนื่อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น