หลักการทำสมาธิเคลื่อนที่มีที่มาจากหลักอริยสัจซึ่งมีประเด็นหลัก ที่หยิบขึ้นมาพิจารณาคือ สัมมาสติซึ่งเป็นตัวรู้อันชักนำก่อให้เกิด ปัญญา(สัมมาสมาธิ) โดยมีตัวประกอบรองคือ เห็นชอบ(สัมมาทิฏฐิ)และคิดชอบ(สัมมาสังกัปปะ) หรือนัยหนึ่งคือ ปรโตโฆสะ (เสียงจากอื่นๆ) และโยนิโสมนสิการ(การทำในใจโดยแยบคาย)
เมื่อเห็นชอบย่อมต้องคิดชอบ แล้วก็ย่อมพูดชอบ(สัมมาวาจา) ทำชอบ(สัมมากัมมันตะ) อาชีพชอบ(สัมมาอาชีวะ) และเพียรชอบ(สัมมาวายามะ)
ส่วนประเด็นลมหายใจ นั้นมีที่มาจากหลักไท้เก๊ก-โยคะ เป็นแนวความสัมพันธ์ระหว่างกายกับจิตที่เคลื่อนไหว โดยเน้นที่ลมหายใจเป็นประเด็นหลักในการทำให้ร่างกายไม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อจิตและกายไม่เหนื่อยย่อมอยู่เย็นเป็นสุข
เมื่อเห็นชอบย่อมต้องคิดชอบ แล้วก็ย่อมพูดชอบ(สัมมาวาจา) ทำชอบ(สัมมากัมมันตะ) อาชีพชอบ(สัมมาอาชีวะ) และเพียรชอบ(สัมมาวายามะ)
ส่วนประเด็นลมหายใจ นั้นมีที่มาจากหลักไท้เก๊ก-โยคะ เป็นแนวความสัมพันธ์ระหว่างกายกับจิตที่เคลื่อนไหว โดยเน้นที่ลมหายใจเป็นประเด็นหลักในการทำให้ร่างกายไม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อจิตและกายไม่เหนื่อยย่อมอยู่เย็นเป็นสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น